મા વિશે દસ વાક્યો
મા એ પ્રથમ ગુરુ છે, જેના કંઠમાંથી નીકળેલા શબ્દો બાળકના જીવનનું પ્રથમ પાઠશાળાનું પાન થાય છે.
માતાનું હ્રદય એ એક એવી જગ્યા છે જ્યાં દુઃખ, પીડા અને ભય પલભરમાં ઓગળી જાય છે.
જીવનમાં દરેક સંબંધ બદલાઈ શકે, પણ માનો પ્રેમ કદી બદલાતો નથી.
માતાની ઊંઘ તેના બાળકની હાસ્યભરી નજ્જરમાં સમાયેલ હોય છે.
મા એ એવી છાંય છે કે જે તડકામાં પણ ઠંડક આપે છે.
માની મૂલ્યમાપન નથી થઈ શકતી — એ તો અનંત પ્રેમનો સાગર છે.
ભલે દુનિયા વારંવાર દંડ આપે, પણ મા હંમેશાં માફી આપે છે.
માના હાથે પકવેલું ભોજન એ માત્ર ખોરાક નથી, એ તો લાગણીઓનો સ્વાદ છે.
જ્યારે દુનિયામાં બધું અધૂરું લાગે છે, ત્યારે મા પૂરું અનુભવાય છે.
મા એ પ્રેમનું પહેલું પરિભાષિત સ્વરૂપ છે, જે બાળકના જન્મથી પહેલાં જ તેને પ્રેમ કરવાનું શરૂ કરે છે.
માતા પોતાની ખોટ પર પડદો નાખી, બાળકની એક ખોટ પણ સહન નથી કરતી.
જયારે બધાં દૂર ચાલી જાય છે, ત્યારે પણ મા નજીક રહે છે.
મા એ જ છે જે પોતાના બાળક માટે પોતાની ઓળખ ગુમાવી શકે છે.
માતાનું હ્રદય એ એવી જગ્યા છે જ્યાં બાળકના સપનાને જગાવાનું શક્તિભર્યું કેન્દ્ર છે.
મા એ એવા દેવતાનું રુપ છે, જે જીવિત સ્થિતિમાં ભગવાન જેવી લાગણી આપે છે.
માના હાથોમાં વસેલો આશીર્વાદ જ બાળકોના જીવનમાં સફળતા લાવે છે.
માને સમજવું સરળ નથી, કારણ કે એ પ્રેમથી પળે છે અને ત્યાગથી જીવતી હોય છે.
માઁ પોતાના સંતાન માટે દુનિયાની દરેક અવરોધનો સામનો કરી શકે છે.
જો ભગવાનને જોવું હોય, તો માત્ર મા તરફ નજર કરો.
માના દિલનો દરિયો પ્યારથી ભરેલો હોય છે, જે કદી ખાલી નથી થતો.
માની મમતા એ એવી દવા છે કે જે દુખો વગર પણ શાંતિ આપે છે.
મા એ એવી વ્યક્તિ છે, જે ભલે ખુદ ભૂખે રહી જાય, પણ સંતાનને ખવડાવવાનું ન છોડે.
માતાના હાસ્યમાં જ બાળકની સાચી ખુશી છુપાયેલી હોય છે.
જયારે જગત નિષ્ઠુર હોય, ત્યારે મા એ શ્રેષ્ઠ આશરો હોય છે.
માઁના આશીર્વાદ વગર કોઈ યશ પૂરું નથી થતું.
જયારે બાળક દુઃખી હોય, ત્યારે માની આંખો વગર કહ્યે જ વાત સમજી જાય છે.
માને વિષે લખવા માટે શબ્દો ઓછા પડે છે, પણ લાગણીઓ ભરપૂર હોય છે.
માતા પોતાનું જીવન પુત્ર માટે જીવતી છે અને એમાં જ તેને સંતોષ મળે છે.
માઁ પોતાના સંતાનના દુઃખ માટે ભગવાન સાથે લડી શકે છે.
માની ભીના આંખોમાં પણ પ્રેમનો દરિયો વહેતો હોય છે.
જયારે બધી દિશાઓ અંધારપટ બની જાય, ત્યારે માની વાતો પ્રકાશ આપે છે.
માને વિષે વિચારતા જ હ્રદય શાંત થઇ જાય છે.
જયારે બાળક માર્ગ ભૂલી જાય, ત્યારે મા પોતાના પ્રેમથી તેને ફરી સાચા માર્ગે વાળી દે છે.
માની ભલામણ જીવનભરનું સુરક્ષિત કવચ બની જાય છે.
માતાનું ધબકતું હ્રદય એ બાળકના હ્રદયનો પહેલો સંગીત છે.
મા માટે સંતાનના દુઃખ એ પોતાનું દુઃખ હોય છે.
માને મેળવવું સહેલું છે, પણ સમજવું જીવનભર પણ મુશ્કેલ રહે છે.
માની ઓડખ એ છે કે તે બધું ભૂલી જાય છે પરંતુ સંતાનને કદી નહીં ભૂલે.
જયારે દુનિયાની દરેક ભાષા નિષ્ફળ થાય છે, ત્યારે માતાનું મૌન પણ પ્રેમ વ્યક્ત કરે છે.
માતાના હાથે ફરેલું મથું પણ પુત્ર માટે અમૃત બની જાય છે.
જીવનમાં અનેક બાધાઓ આવે, પણ માતાના આશીર્વાદથી દરેકે સરળતાથી પાર થાય છે.
માતાનું ભોજન ભલે સાદું હોય, પણ એમાં લાગણીઓનો મહેક હોય છે.
મા એ છે જે બાળકના દુઃખો વિના કહ્યે અનુભવી શકે છે.
માતાનું જીવન પોતાનું ન રહીને સંતાન માટે સમર્પિત હોય છે.
જયારે બધી રાહ ખતમ લાગે છે, ત્યારે માનો પ્રેમ નવી રાહ બતાવે છે.
માઁનું હૃદય એ એવી જગ્યા છે જ્યાં વિશ્વાસ અને સ્નેહ હંમેશાં જીવિત હોય છે.
મા એ એવી આરતી છે જે સંતાનના દુઃખો દૂર કરવા રોજ જલતી રહે છે.
માતાના અવાજમાં એવી મીઠાશ હોય છે કે તે જીવનભર સંગાથ આપે છે.
જો દુનિયામાં શ્રેષ્ઠ વ્યક્તિત્વ હોય તો તે માની હોતી હોય છે.
માતાનું પ્રેમ એ જગતની સૌથી મોટી ગુફ્તગૂ છે — જે શબ્દોથી પર છે, પણ આત્મામાં વસે છે.
માની પ્રાર્થનાઓ શાંત હોય છે, પરંતુ તેનું પરિણામ બાળના જીવનમાં વાવાઝોડાની જેમ અસર કરે છે.
જો જીવનના રસ્તા ખોટા લાગે તો માઁનું નામ લેજો, દરેક વળાંકે સાચો દિશાસૂચક મળ્યો હોય તેમ લાગશે.
માની ઊંઘ એ એક એવી યજ્ઞ છે, જે પોતાના સંતાનના સુખ માટે રાતો અજમાવે છે.
મા પોતાનો દુઃખ બાળક માટે હસીને વિતરિત કરી દે છે — એવી શક્તિ માત્ર મા પાસે જ હોય છે.
માને જોવું એ એવુ લાગે કે કોઈ પ્રેમને જીવતું સ્વરૂપ ધરીને સામે ઉભું છે.
માના હાથે કશ્મિર જેવી ઠંડક હોય છે, અને દિલમાં રણ જેવી વ્યાપકતા.
મા એ એવી શક્તિ છે જે બાળકના પगલાં ભલે ચોળે, પણ તેને કદી પડવા દેતી નથી.
માતા એ અનંત કરુણા અને ક્ષમાનો અક્ષય સ્ત્રોત છે, જે કદી સૂકાય નહીં.
જયારે દુનિયા પ્રશ્નો કરે છે, ત્યારે મા મૌનમાં જવાબ આપી દે છે.
માઁની મૂર્છાથી શ્રેષ્ઠ સંસ્કાર ઘડાતા હોય છે — જે શિક્ષણશાસ્ત્રોથી પણ ઊંડા હોય છે.
માને અભાવ નથી ગમતો, પણ પોતાના સંતાન માટે દરેક ત્યાગ સહેલાઈથી સ્વીકારી લે છે.
માતાનું હૃદય સંતાન માટે સતત ધબકતું મંદિરમાં ભગવાન સમાન હોય છે.
સંસારના બધા બંધનોથી ઉંચો અને પાવન બંધન — માનો છે.
જ્યારે કોઈ સાથે ન હોય, ત્યારે માતાનું આત્મિક સાથ વિશ્વના બધાં સંઘર્ષો હલવા કરી દે છે.
માઁ એક વાર મીઠું પકવતી નથી, તે જીવનભર સંસ્કાર પકવતી રહે છે.
માતા એ જીવનની એ એકમાત્ર વ્યક્તિ છે જે નિઃશ્રયથી પ્રેમ કરે છે અને કદી પરત અપેક્ષા રાખતી નથી.
જ્યારે બાળક ભૂલ કરે છે, ત્યારે દુનિયા તેનાથી રુંઝાય છે, પણ મા તેને સંભાળે છે.
જયારે બધું ખતમ લાગે છે, ત્યારે પણ માતાના આશીર્વાદ બાળકના માટે આશાનો કેરણ બની જાય છે.
માને એ જોઈને શાંતિ મળે છે કે સંતાન ખુશ છે — એના માટે પોતાનું દુઃખ પણ આનંદ બની જાય છે.
જયારે બાળક બીમાર પડે છે, ત્યારે પોતે દુઃખીને પણ માઁ આશા અને ધીરજ બની રહે છે.
જો કોઈ ભગવાનને સમજવા માંગે, તો માતાની નિઃસ્વાર્થતા અને મમતા સમજવી જોઈએ.
માતાનું મૌન પણ ભણાવતું હોય છે — પ્રેમ, સંસ્કાર અને જીવવા માટે.
મા એ એવી દૃઢ કિલ્લા જેવી હોય છે, જે પરિસ્થિતિઓના તોફાન સામે શિખર પર રહીને બાળકની રક્ષા કરે છે.
માને ખુદની જરૂરિયાતો ભૂલી જાય છે, કારણ કે સંતાનની જરૂરિયાતમાં તેને પોતાનું અસ્તિત્વ દેખાય છે.
માતાનું હ્રદય એ પ્રેમથી ભરેલું સમુદ્ર છે — જ્યાંથી શાંતિની તરંગો નીકળે છે.
માને જોવો એવુ લાગે કે કોઇ જીવંત શ્રદ્ધા સામે ઉભી છે.
બાળકના નસીબમાં સારું લખાવું હોય તો માતાના ચરણો વંદવા જોઈએ.
માતાનું નામ લેવાથી પણ મન શાંત થઈ જાય છે — એ નામ જ એવો છે કે જે જીવનને જીવી જવાનુ બળ આપે છે.